Μια ενδιαφέρουσα διδακτική ιστορία που μας διδάσκει ότι όλα είναι στο μυαλό μας…Αυτό μας ανοίγει πόρτες κι αυτό μας τις κλείνει … Όλα χρειάζονται μέτρο και σύνεση στη διαχείριση και η αντιμετώπιση τους επιβάλλει ψυχραιμία και όχι πανικό…
Αγαπημένοι μου,
Εύχομαι σε όλους χρόνια πολλά με τον Χριστό πάνω από όλα κι ότι θέλει ας δώσει στον καθένα ξεχωριστά η Χάρις του!!! Εύχομαι υγεία, αγάπη, υπομονή,πίστη και δύναμη στη ζωή σας!
Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική. Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις Άγιες Ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε Άγιας Ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας το Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι δεν αλλοιώνεται.
Όσιος Παΐσιος
ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ
Ήχος δ΄
Η γέννησίς σου Χριστέ ο Θεός ημών,ανέτειλε τω κόσμω το φως το της γνώσεως΄εν αυτή γαρ οι τοις άστροις λατρεύοντες,υπό αστέρος εδιδάσκοντο,Σε προσκυνείν, τον ήλιον της δικαιοσύνης,και σε γιγνώσκειν εξ΄ύψους ανατολήν,Κύριε δόξα Σοι.
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ ( Ποιήμα Ρωμανού του Μελωδού)
Ήχος γ’
Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει, και η γη το Σπήλαιον τω απροσίτω προσάγει. Άγγελοι μετά Ποιμένων δοξολογούσι. Μάγοι δε, μετά αστέρος οδηπορούσι΄δι΄ημάς γαρ εγεννήθη Παιδίον νέον, ο Προαιώνων Θεός.
Γεια σας παιδιά!!
Μιας που πλησιάζουμε τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης παρακάτω μπορείτε να δείτε έναν διαδραστικό πίνακα με θέμα την εικόνα της Γέννησης του Χριστού μας και ύμνους των Χριστουγέννων!
‘…Ελάτε λοιπόν να γιορτάσουμε! Ελάτε να πανηγυρίσουμε! Είναι παράξενος ο τρόπος της γιορτής -όσο παράξενος είναι κι ο λόγος της γεννήσεως του Χριστού.
Σήμερα λύθηκαν τα μακροχρόνια δεσμά.
Ο διάβολος καταντροπιάστηκε.
Οι δαίμονες δραπέτευσαν.
Ο θάνατος καταργήθηκε.
Ο παράδεισος ανοίχτηκε.
Η κατάρα εξαφανίστηκε.
Η αμαρτία διώχτηκε.
Η πλάνη απομακρύνθηκε.
Η αλήθεια αποκαλύφθηκε.
Το κήρυγμα της ευσέβειας ξεχύθηκε και διαδόθηκε παντού.
Η βασιλεία των ουρανών μεταφυτεύθηκε στη γη.
Οι άγγελοι συνομιλούν με τους ανθρώπους.
Όλα έγιναν ένα.
Γιατί;
Γιατί κατέβηκε ο Θεός στη γη κι ο άνθρωπος ανέβηκε στους ουρανούς. Κατέβηκε ο Θεός στη γη και πάλι βρίσκεται στον ουρανό. Ολόκληρος είναι στον ουρανό κι ολόκληρος στη γη. Έγινε άνθρωπος κι είναι Θεός. Είναι Θεός και πήρε σάρκα. Κρατιέται σε παρθενική αγκαλιά και στα χέρια Του κρατάει την οικουμένη…‘
Απόσπασμα από τον λόγο του Ιερού Χρυσοστόμου στη Γέννηση του Χριστού (Από τη σειρά των φυλλαδίων «Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ» της Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού Αττικής.)
Αγαπητοί μου αναγνώστες, εύχομαι να είστε όλοι καλά με υγεία! Μετά από καιρό που έχουμε να τα πούμε σας παραθέτω μια μικρή διδακτική ιστορία που μας δείχνει με ωραίο, απτό και καθημερινό τρόπο τι είναι αυτό που έχει σημασία στη ζωή μας…
Μερικοί απόφοιτοι μιας σχολής, με καλές πλέον δουλειές συζητούσαν για τις ζωές τους σε μία γιορτή σχολικής επανένωσης.
Αποφάσισαν να επισκεφθούν τον παλιό τους καθηγητή, συνταξιούχο πλέον, που πάντοτε ήταν πηγή εμπνευσης γι’ αυτούς.
Κατά τη επίσκεψη η συζήτηση περιστράφηκε γύρω απο τα παράπονά τους για τη δουλειά,τη ζωή και τις σχέσεις με τους άλλους.
Ο καθηγητής τους έφερε ζεστή σοκολάτα σε μια μεγάλη καράφα, φέρνοντας ταυτόχρονα και πολλές κούπες, διαφόρων ειδών και υλικών, ακριβές και φτηνές, όμορφες και άσχημες.
Επειτα τους κάλεσε να σερβιριστούν μόνοι τους.
Οταν όλοι πήραν απο μια κούπα ο καθηγητής τους είπε:
Προσεξα ότι όλοι προτιμήσατε απο τις όμορφες και ακριβές κούπες, αφήνοντας πίσω για τους άλλους τις άσχημες και φτηνές κούπες.
Το ό,τι είναι φυσικό για εσάς να θέλετε το καλύτερο για τον εαυτό σας, αυτό ακριβώς είναι και η αιτία των προβλημάτων σας.
Η κούπα δεν προσθέτει τίποτα στην ποιότητα της σοκολάτας. Συνήθως, είναι απλά, πιο ακριβή ενώ σε κάποιες περιπτώσεις κρύβει αυτό που πίνετε.
Αυτό που πραγματικά θέλατε, ήταν η ζεστή σοκολάτα. Οχι η κούπα.
Ομως συνειδητά, διαλέξατε την πιο καλή κούπα. Και πολύ σύντομα αρχίσατε να κοιτάτε και να τη συγκρίνετε με τις κούπες των άλλων…
Τώρα σκεφτείτε αυτό: Η δουλειά, το χρήμα και οι θέσεις εργασίας είναι η κούπα. Ειναι απλώς τα εργαλεία για να κρατήσετε τη ζωή. Η κούπα που έχετε, δεν χαρακτηρίζει ούτε αλλάζει την ποιότητα της ζωής σας. Μερικές φορές με το να επικεντρώνεστε στην κούπα, δεν απολαμβάνετε τη ζεστή σοκολάτα -τη ζωή- που σας έδωσε ο Θεός.
Πάντα να θυμάστε ότι: Ο Θεός δίνει τη ζεστή σοκολάτα, δεν διαλέγει την κούπα!!!
Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν είναι αυτοί που έχουν τα καλύτερα πράγματα, αλλά εκείνοι που φτιάχνουν το καλύτερο με αυτά που διαθέτουν.
Ζήστε απλά, αγαπάτε γενναιόδωρα, ενδιαφερθείτε για τους άλλους ειλικρινά, μιλάτε ευγενικά!!!!
Αφήστε τα υπόλοιπα στο Θεό. Και θυμηθείτε:
Οι πλουσιότεροι άνθρωποι δεν είναι εκείνοι που έχουν τα περισσότερα, αλλά εκείνοι που χρειάζονται τα λιγότερα!!!!
Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.
Δεν μπορώ ν’ αλλάξω
το παρελθόν ή το μέλλον σου.
Όμως όταν με χρειάζεσαι
θα είμαι εκεί μαζί σου.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.
Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου
να κρατηθείς και να μη πέσεις.
Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου
δεν είναι δικές μου.
Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο.
Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια
αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,
όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο
που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.
Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου
όταν κάποιες θλίψεις
σου σκίζουν την καρδιά,
όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου
και να μαζέψω τα κομμάτια της
για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.
Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι
ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.
Μόνο μπορώ
να σ’ αγαπώ όπως είσαι
και να είμαι φίλος σου.
Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν
τους φίλους μου και τις φίλες μου,
δεν ήσουν πάνω
ή κάτω ή στη μέση.
Δεν ήσουν πρώτος
ούτε τελευταίος στη λίστα.
Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.
Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.
Να εκπέμπεις αγάπη.
Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.
Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.
Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.
Να ακούμε την καρδιά μας.
Να εκτιμούμε τη ζωή.
Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι
ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος
στη λίστα σου.
Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.
Ευχαριστώ που είμαι.
Ποίημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες (1899-1986),
– Τα φαντάζομαι, είπε (ο Γλαύκων)
– Φαντάσου τώρα ανθρώπους να βαδίζουν παράλληλα με το τειχίο αυτό και να μεταφέρουν κατασκευές κάθε είδους, άλλα, όπως είναι φυσικό (να τα μεταφέρουν) μιλώντας και άλλα περνώντας ο ένας παράλληλα στον άλλο σιωπηλοί.
– Παράξενη εικόνα μας παρουσιάζεις, είπε (ο Γλαύκων), και παράξενους δεσμώτες.
– Όμοιους μ’ εμάς, είπα εγώ.
